Na današnji dan, 9. svibnja 1996. godine u Beogradu premijerno je prikazana legendarna antiratna drama “Lepa sela lepo gore” (Pretty Village, Pretty Flame), drugi cjelovečernji film Srđana Dragojevića, djelo čija gorka radnja i suludi te nadasve iznimni dijalozi graniče s ludošću puno slavnijeg “Paklenog šunda”.
Film je snimljen prema istinitom događaju, kada je sedam srpskih vojnika Drinskoga korpusa bilo devet dana okruženo u tunelu dugačkom 97 metara. Postao je srpski kandidat za Oscara za najbolji film izvan engleskoga govornog područja za 1996. godinu.
Radnja filma počinje u jednoj beogradskoj vojnoj bolnici, gdje su smješteni ranjenici rata u Bosni. Na bolničkim se krevetima naši protagonisti prisjećaju bezbrižne mladosti, sve do dana kada su sela počela gorjeti. Priča se vrti oko dvojice dječaka, Muslimana Halila i Srbina Milana, koji su odrasli zajedno u selu blizu napuštenog tunela. Kao djeca nisu se usudili ući u tunel zbog straha od čudovišta. Dvanaest godina potom, tijekom rata u Bosni, Milan, zarobljen u tunelu sa svojim suborcima, i Halil nalaze se na suprotnim stranama, sudbinski srljajući u sukob. Među iscrpljenim srpskim borcima našla se i jedna zalutala američka novinarka…
Treba izdvojiti i odličnu glumačku interpretaciju tadašnje “mlađe garde” predvođene uvjerljivim Draganom Bjelogrlićem, Zoranom Cvijanovićem, Miloradom Mandićem, Nikolom Pejakovićem, Draganom Petrovićem i maestralnim Nikolom Kojom. I Bata Živojinović ostvario je jednu od životnih uloga samoironično interpretirajući sve prijašnje uloge u liku majora Gvozdena.
Film koji je definitivno obilježio srpsku kinematografiju devedesetih podigavši ljestvicu toliko visoko da je do danas ostao nenadmašen.
Goran Čelig