Na današnji je dan, 8. studenog 1980. godine objavljen jedan od onih albuma koji vas možda odrede kao osobu (ili ako ne tako drastično, onda barem jedan od onih kroz čiju prizmu poslije procjenjujete druga ostvarenja), “Ace of Spades” legendarnog sastava Motörhead.
Nakon malo više od godinu dana od objave prethodnika “Bomber”, kojim su potvrdili stečeni status jednog od tadašnjih najpoželjnijih i najvrućih rock ‘n’ roll atrakcija na svijetu (tada su ih nazivali hevimetalcima), članovi Motörheada bili su spremni za nešto još čudesnije, četvrti album “Ace of Spades”, kojim su osigurali besmrtnost.
Razišavši se s producentom Jimmyjem Millerom, angažiraju novu snagu, Vica Mailea, do tada najpoznatijeg po radu s rodonačelnicima tzv. pub-rocka Dr. Feelgoodom. Sumnjam da je itko sanjao (uključujući i protagoniste te priče) da će album “Ace of Spades” donijeti takvu magiju i sinergiju benda i producenta, koja je u konačnici rezultirala sa čak 12 klasika što i danas zvuče svježe i silno. “Ace of Spades”, “Love Me Like a Reptile”, “Shoot You in the Back”, “Live to Win”, “Fast and Loose”, “(We Are) The Road Crew”, “Fire”, “Jailbait”, “Dance”, “Bite the Bullet”, “The Chase Is Better Than the Catch” i “The Hammer”, dvanaest pjesama inspiriranih lajtmotivom špageti-vesterna, što se odrazilo i na ovitak albuma (jedan od uistinu rijetkih na kojem možete vidjeti članove grupe). Valjda zbog svega na coveru ta trojica izgledaju kao revolveraši: Lemmy oponaša Breta Mavericka, glavnog lika popularne TV serije “Maverick”, Eddie je preuzeo ulogu jednog od likova iz Eastwoodove “dollars”-trilogije, a Phil se oslanja na lika Jacka Nicholsona kojega je on tumačio u filmu “One-Eyed Jack”.
“Ace of Spades” postao je klasični rock-album, do sada nebrojeno puta objavljivan, a Lemmy Kilmister, Fast Eddie Clarke i Phil Animal Taylor njime su u to doba uspjeli dosegnuti četvrto mjesto britanske top-liste albuma. Sljedećim pak izdanjem, live-albumom “No Sleep ’til Hammersmith”, zasjeli su na vrh ljestvice.
Goran Čelig